نیاز به کسی دارم که راه را نشانم دهد

تنبیهم کند

تشویقم کند

نه به حق قدرتی که دارد

بلکه به اقتدارش

من پدرم را میخواهم...

تـَنـهـا نـوشــت:

هنوز قطره هایی از اشکهای  آن روزها بر چشمانم نشسته ،

حالم بهتر نیست از این دل خسته ... گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی ، کجایی که این غم یخ زده را در دلم آب کنی گرفته دلم ، کجایی که به درد دلهایم گوش
کنی نیستی و من در حسرت این لحظه ها نشسته ام
، نیستی و من بیشتر از همیشه خسته ام در لا به لای برگهای
زندگی ، نیست برگی که از تو ننوشته باشم ،

نیست روزی که از تو نگفته باشم هزار سال هم که بگذرد من در توهم حضورت نفس می کشم
 من آن شانه هایت را می خواهم که پناهم بود همان یک وجب از شانه ات تمام دارایی ام بود من آن دست های گرمت را می خواهم که یک عمرعبادت نوشت

با آن نگاه مهربان و آن همه خوبی من بی تو طاقت ماندن ندارم

این بغض لعنتی.... این بغض لعنتی

وقتی دیروز باران بارید

“آن مرد در باران آمد” را به یاد آوردم

“آن مرد با نان آمد”

یادم آمد که دیگر پدرم در باران

با نانی در دست

و لبخند بر لب

نخواهد آمد

دیروز دلم تنگ شد و با آسمان و دلتنگی‌اش

با زمین و تنهائیش

با خورشید و نبودنش

به یاد پدر سخت گریستم

پدرم وقتی رفت سقف این خانه ترک بر میداشت

پدرم وقتی رفت دل من سخت شکست....

به امید روز وصال

دنیا!.....
بازی هایت را سرم درآوردی
گرفتنی ها را گرفتی
دادنی ها را ندادی
حسرت ها را کاشتی
زخم ها را زدی
چیزی نمانده.. بگذار بخوابم
محتاج یک خواب بی بیداریم..

مادر... مرا ببخش
درد بدنم بهانه بود!
کسی رهایم کرده ک، صدای بلند گریه ام
 اشک هایت را در آورد...

دلم تنگه. . . .
برای دعا کردن واسه نیومدن معلم....
برای قرآن های اول صبح و خوندن سرود ایران اول هفته....
برای خط کشی کناردفتر مشق با خودکار مشکی و قرمز....
برای تخته پاک‌کن و گچ های رنگی کنار تخته....
برای ترس از سوال معلم....
برای لیوانای آبی که فلوت داشت....
برای روزنامه دیواری درست کردن....
دلم براي همه ي دلخوشيهاي کودکانه تنگ شده!

عآیا شمام مثل من آرزو دارید بتونید زحمتای لحظه به لحظه ی باباهای گلتون رو جبران کنید...؟

                                   کاشکی میشد...

ﺳﻼﻣﺘــﯽ ﮐﺎﺭﮔـﺮﯼ ﮐﻪ ﺻﺎﺣب ﮐﺎﺭش
ﺑﻪ ﻧﺎ ﺣــــــﻖ ﺯﺩ ﺗﻮ ﮔﻮﺷــــﺶ
ﺭﻓﺖ ﮐﻪ ﻟﺒﺎﺳـــــﺸﻮ ﻋﻮض ﮐﻨﻪ ﺑﺮﻩ
ﺧــــــﻮﻧﻪ
ﺍﻣــﺎ !!!!
ﯾﺎﺩ ﺧــــــﺮﺝ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺮﯾﻀــــﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﯾﺎﺩ ﺍﺟـــــﺎﺭﻩ
ﺧﻮﻧﻪ، ﺟﻬــــﯿﺰﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮش، ﺷﻬﺮﯾﻪ ﺩﺍﻧﺸـــــﮕﺎﻩ ﭘﺴـــــﺮﺵ . . .
ﺑﺮﮔـــــﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﺎﺣب ﮐﺎﺭﺵ ﮔﻔــــــﺖ
ﺑﺒﺨﺸـــــﯿﺪ . . .

تو بهترین رختخواب دنیا هم باشی , پیش زیبا ترین کس دنیا هم باشی !
هیچوت مثل . . .
اون موقع ها که بچه بودی و سرت رو میزاشتی رو پای بابات و اونم یواش یواش سرت رو نموازش میکرد و آروم آروم خوابت میبرد . . .
نمیشه . . .

خانه هنوز بوی دستان مردی را میدهد که به امید دوباره من زیر آفتاب ساعت ها کار میکرد و امروز ....

من چگونه نگاه خشک شده ام را به لبخند سرد قاب عکس برگردانم...

 خدایا...؟

حواست هست؟؟؟

صدای هق هق گریه هایم،

                                    از همان گلویی می آیدکه تو از رگش به من نزدیکتری...

اين روزا شونه ي آدم كه هيچي

يه شونه ي تخم مرغم گير نمياد سرتو بذاري روش ي دل سير گريه كني

آدمـای دلـتنـگ وقـتـی خـیـلـی بـهـشـون خـوش مـیـگـذره و مـیخندن، یـهـو سـرشـون
رو بـر مـیـگـردونـن اونـوری...
یکـم ثـابـت مـیـشـن..
یـواش یـواش چـشـمـاشـون پـُر اشـک مـیـشـه..

یه آدمایی هستن که دلت رو واسه آدمایی که نیستن تنگ می کنن

…

وقتی پشت سر پدرت از پله ها میای پایین و میبینی چقدر آهسته میره

میفهمی پیر شده !

وقتی داره صورتش رو اصلاح میکنه و دستش میلرزه ، میفهمی پیر شده !

وقتی بعد غذا یه مشت دارو میخوره ، میفهمی چقدر درد داره اما هیچ چی نمیگه . . .

و وقتی میفهمی نصف موهای سفیدش به خاطر غصه های تو هستش

دلت میخواد بمیری . . .!!!!

کــــــــــــــــآش
میــــــــ..شد
آدمــــــــــــــ……..
گــــــآهی
به اندازه ی نـیــآز، بمیـــــرد!!!

بعد بلند شــــــود
آهستــــه آهستــــــــه
خــــــــآک هایش رآ بتکــــــــآند
گردھآیش بمآند

بخوآبــــــــــــــــد تا
ابـــــــــــــــــــــــ د………….

دُختَــر که بــآشے میـدونـــے اَوّلــــیـטּ عِشْـــقِ زِنـدِگیتــــ پــدَرِتـه ...

دُختَــر که بــآشے میـدونـــے مُحکَـــم تــَریـטּ پَنــآهگآهِ دُنیـــآ آغوشِ گَرمِ

پِــدَرِتـه...

دُختَــر که بــآشے میـدونـــے مَردآنه تــَریـטּ دَستـــــے که مـیتونے بگیرے و

اَز هـــیچے نَتــَرسے دَسـْـــتاے گَرم و مِهــربوטּ پِــدَرِتـه...

دُختَــر که بــآشے میـدونـــے هَــر کُجـــآے دُنیـــآ هَــم بــآشـے.. چــه

بـآشه چــه نبــآشــه قَــویتَــریـטּ فِـرِشــته ے نگهبـــاטּ پِــدَرتــه..

دیگر سرودی برای خواندن نمانده پرنده ها کوچیده اند ساعتهاست که چشمم به آسمان دوخته شده تاروح شادت را ببینم اما به خوابم نمی آیی پدر مهربانم !یادی از ما بکن .

پدر جان :کجایی که ببینی دریا دریا میگریم وکسی نیست ...

عزیزت وقتی کنارت نیست

کوربودن بهتراست...

چقدر سخته...!

یه عمر خیال کنی که همه هواتو دارن الا اونی که همیشه جلو چشماته...

وقتی از دست می دیش تازه می فهمی که...

ای دل غافل...

اتفاقا همه کس ات همونی بود که الان زیر خروارها خاکه...!

چقدر سخته...!

یاد اون روزایی که سر یه قطره اشکت دنیارو بهم می ریخت و از ترست

حتی جرات گریه کردنم نداشتی....ولی الان...

الان کجاست که ببینه یه دنیا دارن اشکتو در میارن و هیچکسی ام عین خیالش نیست...!

چقدر سخته...!

یک عمر فکر کنی که همه پشتت ایستادن و اون مقابلته...!

ولی وقتی میره...!

وقتی تمام وجودت یهو خالی میشه...!

تازه میفهمی که...ای داد بیداد...!

کوه تکیه گاهت همونی بود که الان فرو ریخته تو گودال قبر...!

چقدر سخته که سرتو هر طرفی که بر میگردونی کثافت و هرزه میبینی ...


چقدر سخته نفس کشیدن میون هق هق گریه ...


چقدر سخته دیدن عشق های از روی هوس....


چقدر سخته که دوستات جلوی چشمات بشکنن و نتونی آرومشون کنی...


چقدر سخته بهت بگن عاشق و تو حتی ندونی عشقی که میگن کیه ؟


چقدر سخته که به خاطر اینکه از دستش ندی دروغ بگی....


چقدر سخته که نتونی حرف های کسی رو باور کنی


چقدر سخته سنگ صبوری نداشته باشی و فقط خودت باشی و خدات...

.

چقدر سخته که یکی دوست داشتن های آدمو باور نکنه و مجبور بشی

قسم بخوری.......